Яшим һаман сине яратып

Синең назлы күз карашың,
Ярымайдай кыйгач кашың
Мәңге яши минем күңелдә.
Чишмә кебек саф тавышың,
Әйтерсең лә язгы ташкын,
Ургып керде йөрәк түренә.

Елмай, иркәм, син елмайсаң,
Туар таңнарым да матур,
Күңелемдә шатлык, наз артыр.
Йөрәгемдә сөю утын
Сүндерә алмас инде беркем,
Яшим һаман сине яратып.

Качкан булып шаяртасың,
Күз алдымнан югаласың,
Нигә, иркәм, ялгыз йөрергә.
Төзәтеп йөрәк ярасын,
Язмышлар берүк аясын,
Кавыштырсын безне гомергә.

Елмай, иркәм, син елмайсаң,
Туар таңнарым да матур,
Күңелемдә шатлык, наз артыр.
Йөрәгемдә сөю утын
Сүндерә алмас инде беркем,
Яшим һаман сине яратып.

Сине күргән көннән алып,
Татлы йокыларым качты,
Яшәтә тик якты бер өмет.
Сөюемә җавап биреп,
Мин дә бит бит яратам, диеп,
Килче, иркәм, елмаеп-көлеп.

Елмай, иркәм, син елмайсаң,
Туар таңнарым да матур,
Күңелемдә шатлык, наз артыр.
Йөрәгемдә сөю утын
Сүндерә алмас инде беркем,
Яшим һаман сине яратып.

Ваша оценка: Нет Рейтинг: 10 (2 голоса)
« »