Мин яшимен Нижгородта

/Шаян җыр/

Мин яшимен Нижгородта,
Иркәм Иске Өфедә. 
Көн дә барам, көн дә кайтам, 
Ара ерак булса да. 

Бер көн әйттем:”Көн дә йөреп, 
Вакыт бушка югала. 
Әйдә — дидем, — Нижгородҡа, 
Җитте Иске Өфедә”. 

“Бергенәм, — ди, — гөлгенәм, ди, 
Әллә кайдан сүз таба, — 
Нижгородны су баса бит, 
Күч, — ди, — Иске Өфегә”. 

Ул үзенчә, мин үземчә: 
Көн артынан көн ага. 
Мин кыстыймын Нижгородка, 
Ә ул Иске Өфегә. 

Кабыргасы белән куйдым 
Мәсьәләне уртага: 
“Йә, — мин әйтәм, Нижгородка, 
Йә кал Иске Өфедә”. 

Хәзер инде без яшибез 
Иң центерда — Өфедә. 
Безгә дә килеп чыгыгыз,
Тик бер азга булса да.