Нәсимә, дия, дия,
Тенкәңә тия, тия,
Язмыштан көлгән чагым,
Утларда көйгән чагым,
Өзелеп сөйгән чагым…
Үзең сөймәсәң сөймә,
Минем сөюгә тимә.
Йөрәгем шулай тибә:
Нәсимә, «сөймә!» димә,
Нәсимә, «сөймә!» димә…
Бик моңсу миңа, нигә?
Уйларымда син генә…
Ә син көләсең генә.
Нишлим, сөймәсәң сөймә,
Мин бик сөям, Нәсимә,
Эх, «сөймим», димәсәнә,
Җаныма тимәсәнә…
Йөрәгем, көймәсәнә!
Сөйсәң сөй, сөймәсәң сөймә,
Сөймәсәң, сөймәсәнә.