Чишмәнең челтер-челтер
Агышын тыңла, дидең.
Тыңларга кошлар моңын
Урманга алып килдең.
Чакырдың болыннарга,
Күр, дидең, әнә ничек,
Гөлләрне-чәчәкләрне
Иркәли, җилләр исеп.
Игеннәр шаулап торган
Кырларны күр син, дидең.
Шушыннан бит башлана
Муллыгы туган илнең.
Чакырдың болыннарга,
Күр, дидең, әнә ничек,
Гөлләрне-чәчәкләрне
Иркәли, җилләр исеп.
Өйрәтте мине тормыш
Давылга бирешмәскә.
Син җырлап яшә, диде,
Хакым юк килешмәскә.
Бар булган серләремне
Җыр итеп җырлар өчен —
Көч бирдең йөрәгемә
Арттырдың сөю хисен.
Җилкеттең йөрәгемне —
Бу җырым синең хакта.
Әй тормыш гүзәллеге,
Җырларда җырларлык ла!