Куллар болгап калдың озатканда,
Ак теләкләр теләп юлыма.
Теләкләрең терәк булды миңа,
Озакламый кайтам яныңа.
Фәрештәнең «Амин!» — дигәненә
Туры килгән синең теләкләр,
Юлым уңды, бар да кабул булды,
Синдәй изге җаннар сирәкләр.
Синдә генә барлык теләкләрне
Кабул итә алыр тылсым бар.
Син илаһи затларданмы әллә,
Бәлки беркем белмәс догаң бар?
Фәрештәнең «Амин!» — дигәненә
Туры килгән синең теләкләр,
Юлым уңды, бар да кабул булды,
Синдәй изге җаннар сирәкләр.
Күз алдымнан китми бер генә дә
Миңа болгап калган кулларың.
Синең хәер-фатихаңны алсам,
Һәрчак уңа барыр юлларым!
Фәрештәнең «Амин!» — дигәненә
Туры килгән синең теләкләр,
Юлым уңды, бар да кабул булды,
Синдәй изге җаннар сирәкләр.