Добавлено Дамир Гыйсметдин в ПТ, 13/07/2012 - 12:20
Сине төштә күрдем — йөри идең
Сәхрәләрдә ап-ак күлмәктән.
Үпкә тулы күзләреңә бактым —
Ыңгырашу чыкты йөрәктән.
«Кил!» — димәдең, «Китмә!» — дип әйтмәдең,
Басып тордың ялгыз каендай.
Якынайган саен ерагайдың,
Үзең пышылдадың: «Якынай!»
Төшләремә кердең — сагындырдың,
Төшләремдә йөрдең син кичә.
Сине тапмый, сине кочакламый
Уянасым килми — үпмичә.