Берничек тә аңлый алмыйм,
Мәңгелек утта янам.
Йөрәгемнең яралары
Көчәя бара һаман.
Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!
Мин кайсына охшаганмын —
Әтигә, әнигәме?
Әллә алар януымны
Бөтенләй белмиләрме?
Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!
Ничек итеп күрергә соң
Бер генә үзегезне?
Бәхет таба алырсызмы.
Яшереп эзегезне?!
Кайда син, әни?!
Кайда син, әти?!
Кадерлем, диеп,
Кемнәргә әйтим?
Сугышлар да юк —
Нигә мин ятим?!
Бу җыр Зөһрә Сәхәбиева репертуарында бар
«
»