Ал мине дә үзең белән бергә,
Китә күрмә ялгыз калдырып.
Аерылып калган аккош сымак
Мин йөрермен синсез каңгырып.
Китә күрмә көн-төн дөрләп янган
Учагыңны тапап, сүндереп.
Өшегәндә кемгә сыенырмын,
Хәлләремне белер кем кереп?
Өзә күрмә сайрар кошчыгыңның
Көйләр көен, йөрәк кылларын.
Өзелгән кыл, ничек төйнәсәң дә,
Бирә алмый тәүге моңнарын.
Бу җыр Радмир Туйсин репертуарында бар
Добавлено Almaz в ПТ, 12/04/2013 - 02:49
«
»