Керфегеңнең озын күләгәсен
Шаян күзләреңдә уйнатып,
Йөрәгемә гөлләмәләр салдың,
Зәңгәр күзләреңнән ук атып.
Кушымта:
Гөлләмәләр шиңмәсеннәр иде,
Гел дә тере булсыннар алар.
Гомер буе күңел торсын җырлап,
Өзелмәсен чәчәктән куллар.
Йөрәгемдә ялкын, ут уйнатып,
Күңелемне назга уратып,
Җем-җем итте тәндә сәер гайрәт,
Төн йокыларымнан уятып.
Кушымта.
Көчле дулкын була зур мәхәббәт,
Язгы ташкын кебек гайрәтле.
Гөлләмәләр төсе кебек матур —
Булсын, Ходай, язмыш хәерле.
Кушымта.
Бу җыр Айрат Камалов, Ильяс Аллаяров репертуарында бар
Добавлено Ризида Мухаметзянова в ЧТ, 20/12/2018 - 10:48
«
»