Ялкыннан яралган, нур булып таралган,
Нидән соң, ник гүзәл хатын-кыз?
Аңласаң син аны, аңларсың дөньяны,
Үтмәс лә гомерең һич ялгыз.
Омтылыйк биеккә, ашыгыйк бәхеткә,
Уздырмыйк без бушка гомерне.
Уйларда уйланган, җырларда җырланган,
Югалтмыйк яулаган кадерне.
Гүзәллек, матурлык — ул үзе батырлык,
Хөрмәтләп яшикче дусларны.
Олыны олылап, кечене кечеләп,
Яңгыратыйк бу дәртле җырларны.
Хөрмәтләп баш иям, каршыңа мин киләм,
Бүләк итәм шушы гөлләрне.
Шат булсын күңелең, атсын гүзәл таңнар,
Ямьләтеп киләчәк көннәрне.
Рәхмәт кенә диям, елмаям һәм көләм,
Тормышларны гөлләр итик без.
Яшәгәндә җырлап, бергә көлеп-уйнап,
Бик тиз килмәс безгә моңлы көз.
Гүзәллек, матурлык — ул үзе батырлык,
Хөрмәтләп яшикче дусларны.
Олыны олылап, кечене кечеләп,
Яңгыратыйк бу дәртле җырларны.
