Әгәр килсәң, мине күрми китмә.
Син юлыксаң бикле ишеккә,
«Көтми икән…» дигән күңелеңнең
Шикле уен берүк ишетмә.
Әгәр килсәң, мине күрми китмә.
Булмасам да, эзләп тап әле.
Син һаман да җанга якын кешем,
Һәрчак шулай булып кал бәгърем.
Әгәр килсәң, мине күрми китмә.
Сүнгән булса утлар тәрәздә,
«Килгән идем» дигән сүзләр генә
Язып калдырма син кәгазьгә.
Әгәр килсәң, мине күрми китмә.
Булмасам да, эзләп тап әле.
Син һаман да җанга якын кешем,
Һәрчак шулай булып кал бәгърем.
Әгәр килсәң, мине күрми китмә:
«Кайтыр, — диеп, — үзе иркенләп…»
Ләйсән яңгыр язда гына ява,
Ә язларга әле иртәрәк.
Әгәр килсәң, мине күрми китмә.
Булмасам да, эзләп тап әле.
Син һаман да җанга якын кешем,
Һәрчак шулай булып кал бәгърем.