Әткәй — Әнкәй…

Кайда гына булсам да мин
Йөрәк сезне сагына.
Әткәй — әнкәй ничек микән?
Сорау сеңгән җаныма.

Әткәй — әнкәй һәрчак безне
“Бала”, дип көтеп ала,
Әткәй — әнкәй рәхмәт сезгә,
Әлдә сез бар дөньяда.

Әткәй — әнкәй рәхмәт сезгә,
Сулыш безгә өргәнгә.
Бар яулаган үрләрне мин,
Багышлыйм сезгә генә.

Әткәй — әнкәй һәрчак безне
“Бала”, дип көтеп ала,
Әткәй — әнкәй рәхмәт сезгә,
Әлдә сез бар дөньяда.

Әткәй — әнкәй зинһар яшә!
Ташлап китмәгез безне,
Сезнең белән генә янә,
Кичеп була диңгезне.

Әткәй — әнкәй һәрчак безне
“Бала”, дип көтеп ала,
Әткәй — әнкәй рәхмәт сезгә,
Әлдә сез бар дөньяда.

Әнкәемнең карашлары
Җылыта бураннарда.
Әнкәйнең җылы сүзләре,
Дәва һәрбер ярага.