Йөр син безнең урамнарда

Күк йөзендә, зәңгәр күк йөзендә, дустым,
Балкып торган йолдыз шикелле.
Яшь күңелем, яшь күңелем, сине эзли,
Сине көтә, минем сөйкемлем.

Таң атканда, алсу таң атканда, дустым,
Ишетәм, соң сайрый сандугач.
Мин дә җырлыйм, җырлыйм аның белән бергә,
Йөрәгемдә кайнар хис тугач.

Күзем йомсам, йомсам ни өчендер инде,
Син торасын минем каршымда.
Кул сузасын, чакырасын кебек мине, —
Сөйлим сиңа шунда барысын да.

Безнең урам, урам буйлап узасын да,
Кузгатасын йөрәк ярамны.
Йөр, матурым, йөр син безнең урамнардан,
Тыңлар булсаң минем җырымны.