Кояш бата да кич була,
Күңелем шатлык белән тула,
Нурлар уйный тирә-ягымда.
Ә мин, иркәм, сине көтәм,
Көтә-көтә зарыгып бетәм
Гөлчәчәкле бакча янында.
Гөлгә тиңләмим — гөл шиңә,
Йолдыз димим, ул да сүнә.
Бар нәрсәдән» бәгырем, матур син!
Якын күрә сине күңел,
Сине сөйми мөмкин түгел, —
Яшәү көче мина бирәсең.
Күктә йолдызлар кабына…
Күңел сине гел сагына,
Күрер өчен йөрәк ашкына.
Килеп җитә көткән минут,
Тулган айдай матур булып,
Син чыгасың минем каршыма.
Бу җыр Хәйдәр Бигичев репертуарында бар
«
»