Пар аккошлар күрсәм

Пар аккошлар йөзә моңсу гына,
Таң шәүләсе төшкән тын күлгә.
Пар аккошлар күргән саен, иркәм,
Син керәсең минем күңелгә…

Пар аккошлар йөзә, үзәкләрне өзә,
Искә төшеп бергә чакларым.
Ялгыз аккош сыман сине гел юксынам,
Син кайларда икән тиң ярым.

Әллә нигә, иркәм, була алмадык
Аккошлардай тугры гашыйклар.
Синнән башка мине җил-давылдан
Канат җәеп кем соң ышыклар.

Ак болытлар ага, аккош канат кага,
Канат җиле кагыла җаныма.
Аккош булып очып, зәңгәр күкне кочып,
Кайтсаң иде, иркәм, җаныма.

Каерылып карыйм зәңгәр күккә,
Ак болыттай эри хисләрем.
Бездә, иркәм, парлап очарбыз бит
Нурга күмеп бәхет күкләрен!

Яшь гомерләр уза, аккош җырын суза,
Моңлы җырдай моңлы бәгырьләр.
Күңел, өмет өзмә, аккошлар да безгә
Телиләр күк парлы гомерләр.