Зәкия җыры

/«Гайфи бабай, өйлән давай!..» спектакленнән/

Йөгереп төштем таңда су буена,
Ялгыз аккош канат кагына.
Канатларым өзелеп,
Бәгырьләрем сызылып,
Әллә кемне күңел сагына.

Җәйге кичтә карыйм зәңгәр күккә,
Ай нурлана, йолдыз кабына.
Еллар буе көтеп, кавышу өмет итеп,
Әллә кемне күңел сагына.