Кыеп-кыеп кына сүзне
Сөйли безнең кыйгылар.
Җырларында — былбыл моңы,
Телләрендә — "кый" гына.
Чәчәк җыйдым тугайлардан.
Син килер дип җыйдым кый.
Чакырдым кый, килмәдең кый,
Җаннарымны кыйдың кый.
Кыйгач-кыйгач кашлы була
Безнең Кыйгы кызлары.
Безнең кыйгыр егетләргә
Кыйгач кашлар тиң бары.
Кыер-кыймас сөям дигәч,
Ышандым да куйдым кый.
Чакырдым кый, килмәдең кый,
Җаннарымны кыйдың кый.
Безгә килсәң, кил елмаеп,
Кымыз сузыр җиңгәләр.
Елмайсаң, кире борып
Җибәрә дә беләләр.
Сөер-сөймәс йөрегәнеңне
Әллә кайдан тойдым кый.
Чакырдым кый, килмәдең кый,
Җаннарымны кыйдың кый.
Кыеш-мыеш сөйләп тормый,
Эшкә тисәң, кыйгылар.
Эй, ярсу да, ягымлы да
Кыйғыларда тойгылар!
Йөрәгемнең ярсуларын
Инде дә чак тыйдым кый.
Чакырдым кый, килмәдең кый,
Җаннарымны кыйдың кый.